Sürgün Şiiri - Muhittin Ulupınar

Ellerimi verebilirdim,sürgündüm kent biçimsiz uzuvlara gebedir şimdi,
Sarı kızlar geçecek sokaklardan,düşleriyle sarı sıcakları getiren bekleme.
Akşamdır; hüzünlenirsin kaldırımlardan yürüme,Ankara’ya gülümseme,
Yollar tenhalığı getirir saçlarına otobüs farlarından süzülünce.
Bir tutam sakız olur gökdelenler adımlarından uyanınca türküler,
gözlerimi verebilirdim,yalnızdım kent karanlıklara gebedir şimdi.

Kırılan gecedir avuçlarımda,tutanaklarda sürgünlüğümün solmayan resmi,
Kirpiksiz gözler girer düşlerime,böceklerin şafağında kadınlar göçerken.
Utancı emerek damarlarımdan,yakama karanfillerle iliştirip uykuyu
Sabahı ağırlayabilirdim otobüs duraklarında,geceden utanarak.
Ellerimi verebilirdim,kimliğimi sormadan şehir,insanlar yürümeden üstüme,
Ellerimi verebilirdim,sürgündüm,kent biçimsiz uzuvlara gebedir şimdi,
Sarı kızlar geçecek sokaklardan sarı sıcakları getiren; bekleme.