HANEFİ MEZHEBİNDE CUMA NAMAZININ SIHHAT ŞARTLARI
Hanefi hukukçularına göre, Cum’a namazı için izin gereklidir. Dayandıkları delil Câbir b. Abdullah ve İbn Ömer’den nakledilen hadistir: "Kim Cum’a namazını ben hayatta iken veya benden sonra adaletli ve câir (zâlim) bir imamı (önderi varken, onu küçümseyerek veya inkâr ederek terkederse Allah iki yakasını bir araya getirmesin ve işini bitirmesin" (İbn Mâce, İkâme, 78) İbn Mâce bu hadisin senedinde bulunan Ali b. Zeyd ve Abdullah b. Muhammed el-Adevî sebebiyle isnâdı zayıf sayar. Heysemî, hadisin benzerini naklettikten sonra şöyle der: Bu hadisi Taberanî, el-Evsat’ında nakletmiştir. Oradaki senedde Musa b. Atıyye el-Bâhilî vardır. O’nun biyografisini bulamadım. Geri kalan râviler güvenilir. (Mecmau’z-Zevâid, II, 169, 170) Bu hadiste, Cum’a’nın farzolması için adaletli veya adaletsiz bir yöneticinin bulunması öngörülmüştür. Cum’a namazı büyük cemaatle kılınacağı ve hutbede topluma hitap edileceği için onun toplum düzeni ile yakından ilgisi vardır. Devletten izin alma şartı aranmazsa fitne çıkabılir. Cum’a kıldırmak ve hutbe okumak bir şeref vesilesi sayılarak rekabet doğabilir. Bazı kimselerin çekişme ve ihtirasları cemaatin namazını engelleyebilir. Camide bulunan her grubun namaz kıldırmak istemesi, Cum’a’dan beklenen faydayı yok eder. Bir grup kılarak, diğerleri çekilse yine amaca ulaşılmaz. Kısaca hikmet ve toplum psikolojisi bakımından da Cum’a’nın İslâm devletinin kontrolünde kılınması gereklidir.
Ancak yöneticiler Cum’a’ya ilgisiz kalır ve önemli bir sebep olmaksızın müslümanları namaz kılmaktan alıkoymak isterse, onların bir imamın arkasında toplanarak Cum’a namazı kılmaları mümkündür. İmam Muhammed, bu konuda şu delili zikreder: Hz. Osman, Medine’de kuşatma altında iken, dışarıda bulunan sahabiler Hz. Ali’nin arkasında toplanmış ve o da Cum’a namazını kıldırmıştır. (el-Kâsânî, a.g.e., I, 261; el-Fetâvâ’l-Hindiyye, I,146; İbn Âbidin, a.g.e., I, 540) Bilmen, bunun dâru’l-harpte mümkün ve câiz olduğunu belirtir (Bilmen, Ömer Nasuhi, Büyük İslâm İlmihali, İstanbul 1985, s. 162)
Devlet başkanı veya valilerin bizzat Cum’a namazı kıldırmaları gerekli midir?. İbnü’l-Münzir şöyle der: "Öteden beri Cum’a namazını, devlet başkanı veya onun emriyle kıldıracak bir kimsenin kıldırması şeklinde uygulama yapılmıştır. Bunlar bulunmazsa, halk öğle namazı kılar" (Ahmed Naîm Tecrid-i Sarih Tercümesi, III, s. 48)
Burada şunu belirtelim ki, yukarıda kaydettiğimiz hadisten imam ya da devletin izni yoksa, Cum’a namazı kılınamaz, diye bir hüküm çıkarmak mümkün değildir. Bu hadisin ilgili bölümlerinin anlattığı, "ister adil, isterse de zâlim olsun bir imamın varlığına rağmen" Cum’a terk edilecek olursa, belirtilen tehditlerle karşı karşıya kalınacağından ibarettir. Çünkü hadis, "imam yoksa Cum’a namazı kılamazsınız" demiyor, olduğu halde kılınmazsa, son derece tehlikeli tehditlerde bulunuyor. İmamın yokluğu halinde kılınmayacak olursa o takdirde bu hadisten, olsa olsa tehditlerin daha hafif olacağı sonucuna varılabilir. O da en müsamahalı bir istidlâl olur.
İçtihada dayalı olarak ileri sürülmüş gerekçelerin dışında, Cum’a namazının kılınması için şart kabul edilen ve eda şartları arasında sayılan imamın varlığı şartının nakli bir delili yoktur. Ayrıca bu şart, yalnızca Hanefî mezhebinde öngörülmüş bir şarttır. Dolayısıyla terki halinde terettüp edeceği bildirilen bir takım tehditlere maruz kalmamak için, en azından ihtiyaten böyle bir şartı öngörmeyen diğer mezhep imamlarının görüşlerine uyularak kılınması gerekir. Diğer taraftan kaynaklarda hadis diye belirtilen: "Dört şey vardır ki, veliyyul emirlere aittir: Cihad’tan elde edilen ganimetlerin paylaştırılması zekât’ın toplanması, hudut (şer’i cezaların tatbiki) ve Cum’a’ları kıldırmak." ifadeleri ise hadis değildir. Fethu’l-Kadir’de (II, 412) bunun İmam Hasan el-Basrî’ye ait bir söz olduğu belirtilmiştir. Son asır alimlerinden Seyyid Sâbık da "Fıkhu’s-Sünne" adlı esrinde (1, 306) bunun aynı şekilde Hasan’ü’l Basrî’ye ait bir söz olduğunu kaydetmektedir. O halde böyle bir şartın öngörülmesi için dayanak teşkil edebilecek nakli bir detil elde mevcut değildir. Bu konuda ileri sürülen bu şartın sebebi, yalnızca karışıklık çıkma ihtimaline dayalı bulunmaktadır.
Ehl-i Sünnet İ'tikâdı kırmızı çizgimizdir.
Kur'ân'ı Kerîm kırmızı çizgimizdir.
Hz. Peygamber (s.a.v)'in Sünneti, Sahih Hadisleri kırmızı çizgimizdir.
Dört büyük Halîfe başta olmak üzre, Sahabe-i Kirâm(ın hepsi) kırmızı çizgimizdir. Onların icmâ'ı da ictihâdları da kırmızı çizgimizdir.
Mezhep İmamlarımız ve Selef-i Sâlihin kırmızı çizgimizdir.
İmam Tahâvî, İmam Mâturîdî, İmam Eş'ârî kırmızı çizgimizdir.
Mehir konuşulmadan yapılan bir evlilikte, boşanma ya da kocanın ölmesi durumunda ne gerekir?
Nikâh kıyıldıktan sonra henüz zifafa girilmeden yapılan boşama geçerlidir. Bu durumda bir bâin talak meydana gelir (Merğinânî, el-Hidâye, III, 195). Boşayan erkek, boşadığı eşine tekrar dönmek isterse, ancak yeni bir nikâhla dönebilir. Bu şekilde boşanan çiftler nikâhlı iken, "yanlarına kimsenin izinsiz giremeyeceği bir yerde" baş başa kalmışlarsa (halvet-i sahîha) erkeğin kadına tam mehir vermesi lazımdır. (Nisâ, 4/20-21) Kadının da bir başka evlilik için iddet beklemesi gerekir. (Serahsî, el-Mebsût, V, 149) Ancak halvet-i sahîha olmadan önce boşama söz konusu olduğunda, şayet mehir belirlenmemiş ise, kocanın mehir konusunda sorumluluğu yoksa da, bütçesine ve toplumun örfüne uygun bir şekilde kadına müt’a (üç parça kıyafet) denilen bir hediye vermelidir. Ancak önceden bir mehir miktarı belirlenmiş ise koca, bunun yarısını ödemekle yükümlüdür. (Bakara, 2/236-237; Ahzâb, 33/49; Serahsî, el-Mebsût, VI, 63)
Mehir konuşulmadan evlenmiş olan kadının kocası, zifaftan önce ölmüş olsa ne gerekir? Nikâh akdi yapıldıktan sonra, ilişki kurulmamışsa bile kadın erkeğin eşi hükmündedir. Bu kadın mehir hak eder, miras hakkına da sahip olur ve dört ay on gün iddet bekler. Nitekim Rasûlullah "sallallahu aleyhi ve sellem" bu şekilde hüküm vermiştir. İbni Mesud'a "radıyallahu anh" şöyle sorulduğu rivayet edilmiştir: “Bir adam bir kadınla evlenmiş, kendisine mehir belirlememiş ve ilişki kurmadan vefat etmiş. Bu durumda ne yapılacak? İbni Mesud şöyle cevap verdi: “Kadına kendi akranlarının ayarında orta bir mehir verilecek, iddete girecek ve mirastan hakkını alacak” bu sözler üzerine Ma’kal bin Sinan el Eşcai ayağa kalkıp şöyle dedi: Rasûlullah "sallallahu aleyhi ve sellem" Berve’ binti Vaşık adlı kadın hakkında senin verdiğin gibi hüküm verdi. Bunun üzerine İbni Mesud bu şahitliğe çok sevindi. (İmam Ahmed ve dört imam rivayet ettiler. Tirmizi sahih demiştir.) Ayrıca, zifaf olmadan kocası ölen kadın, ailesinin yanında kalmaya devam ederken, henüz kocasının evine taşınmadan kocası ölmüş ise, bu durumda iddetini ailesinin yanında tamamlar...
Kara kışlar ,sıcak yazlar geldi geçti...
Hayat bir mektepti , biz talebeydik ,,,
Daha doğar doğmaz kayıt edildik.
Kimimiz bilmedik, kimimiz bildik
Kimi pişti, kimi yoz kaldı
Gücenmem kardesım , sözün banaysa şayet,
Ben ne bir efsaneyim ne rivayet,,,
Ben benim ki mütevaziyim gayet,
Son kelamda dediğin, Hızır benmiyim kardeş ?.
Ellerin çeşmesinden dolduracak kovam yok,
🍀🍀🍀KARDEŞİM 🍀🍀🍀(((BASLAMA TARİHİ ::23 EKİM 2021_CUMARTESİ ..))
(((BİTİŞ TARİHİ ;; 26 EKİM 2021_ SALİ )))
Kertilli ,,KUL MAHMUT ,, ÇAKIROĞLU DERLEMESİDİR
______________________
**Kertilli nin Gıyabında demişler ***
----O keyfine düşkündür,,, ALLAH tan , peygamber den (SAV.) ,,, HAK tan HUKUK tan yana çok fazla konuşur .............. DEMİŞLER..
KERTİLLİ DERKİ ;;
Keyif benim ,,,
🍀🍀🍀Kertilli söyler; kalem yazar,, yazdıranı bildinmi?🍀🍀🍀🍀
Bir tatlı sözü çok gördük esirgedik selamı ,,,
Hoş görü saygı şöyle dursun öne aldık meta yi...
Bu gidiş gidiş değil kendimize gelelim,,,
Kendi kendimize yaşanmaz etmeyelim beşer i....
KERTİLLİ VE KUL MAHMUT DERTLESMESİ
Kul Mahmut ne zamandır.....ayak vermedin ..su garip kertilli ye kardeşim ....
İflas eşiğinde ise beden ve aza...
Kertilli, yorgundur dert yaza yaza..
KERTİLLİ VE KUL MAHMUT DERTLESMESİ #2#
Kaçınılmaz sonu bilip..
Hatalarımızı görüp ,,
Hak yolunda birlik olup ,,,
Mutluluğu tadacagiz..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!