Şundan Bundan Şiiri - Doğan Ülkekul

Senin gözlerin kara
Kaderim senin gözlerine yazılmış
Gurbet yolum hep onlarla kolkola
Tükenip gitmede bütün takatim günbegün
Uzaklarda sıla hasreti tükenmiyor.

Rüzgarın hiç bitmeyen kininin kurbanıdır
Bütün bu yaşlı ağaçlar
Yaşlı gözlerle dökülen yaprakların arasında
Senin gözlerin gibi kara kara dolaşan
Bu suskun bulut.

Bir kara gözle bitmiyor aşklar
Bir yağmurla tükenmiyor bulutların gözyaşları
Sabah akşam beyaz martıların arasında dolaşmakla
Tükenmiyor denize hasret olmanın çığlığı.

İsterim dostlukla başlasın bütün sevgiler
Dostlukla yol alıp gitsin bütün insanlar
Bitmesin sevdalar biterse de
Dostlukla bitsin
Zaten biten hiçbir şeyle dost değilim.

Zamanla, dertleşmeyi öğreniyor gözyaşları
Zamanla artıyor insanın göğsüne basan ağırlıklar
Gurbette geçen zaman, zaman değildir bilir misin
Ama uzayıp gittikçe zaman geceyarılarında
İnsan arıyor kafasına vuracağı koca koca taşları.

Ne desen boş
Kader kaderince alıyor yolunu
Ya fırtınalı bir deniz ortasındasın
Ya rüzgarsız kayalıklarda
Ya da ne oradasın
Ne burada
Fırtınasız, rüzgarsız, herşeye hasret.