Bak işte tatlı tatlı kar yağıyor.
Toprak,kuçak açmış nasılda sağıyor.
Çocuklar sevinçten el çırpıyor.
Diril diril diye yeşili çağırıyor.
Misali kefen giymiş,ölüme benzer.
Bir güneş ki doğmuştur, ufuktan bize.
İnsanoğlu kıymet bilmez, gelmez de dize.
Adını anmakta kimliğin de geçmekte.
Yolunu takip etmez inancı sözde.
Ey İnsanoğlu gözünü açta bir bak tam.
Her yer karanlık kol geziyor zulüm.
Biçare yavrular yok oluyor gülüm.
Adaletsiz ülkeler yok mudur? Çözüm.
Zulme sessiz kalanı bulacaktır ölüm.
Hakkı hoşnut etmenin yolu adalettir.
Yaşam bir okuldur hocası ilim.
Allaha vardıran yol, varan da âlim.
Sabır ile öğrenerek yapa can talim.
İnsanı insan eden surette halim.
Tevazu bahçesinde geceleyerek,
Sevgisizlik, hoşgörü olmuş birer kör düğüm
İnsanlar can pazarında kan kokuyor da ölüm
Eğitim ve edepte ne, paylaşım parada bölüm
İnsan gibi sevmek var iken, şiddette ne, ah gülüm
Anasız yavrular,evlat anaya bakmaz.
Benim ki benim diyen avareler.
Yaşamı şikayet dolu bahaneler.
Rahmanın adı geçmeyen haneler.
Fark etmeden,toprak senide eler.
Korkunun ecele faydası olmaz.
Çağ açıp çağ kapatan devrin uleması.
Yedi dil konuşur, siler yürekten pası.
Bizans’ı çökertip tutturdu büyük yası.
Peygamberim övmüştü insanlığın hası.
Yirmi yaşında genç padişah, yapmadı hata.
Geçiyor seneler, ayakta durmaya çalışır, müsvette bedenim.
Gaflet içinde dolanırım, elbisem olmuş dünyalık kefenim.
Mana âleminde çok, maneviyatta var mı? Gerçek sevenim.
Zaman katili ruhum, gönlüm biçare bomboş hederim.
Damak lezzetine dalmış bundan başka yok kederim.
İnsanım amma bilinmez girdapta ne çok beterim.
Ey nefsim! bırak da Allah desin sesim,
Huzur versin güzellik bulsun nefesim.
Öfkeme zemin hazırlayıp dövündürme,
Çıktığım yol hakkın sesi sakın döndürme,
Sözümde durdur, insanlığı böldürme,
Bir okul ki her şey var insanlık yok.
Doymuyor gözler olmuyor da tok.
Sevgisizlikten cümleler sivri ok.
Vurulmuş kalplerde kırgınlar çok.
Kocaman alanlar, sığmaz insanlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!