sümüklü böceğin hayatı boyunca grip olarak dolaşması gibiydi aşkımız
gittiği her yere bir parça sümük; değerli bir iz bırakıyordu
dışardan bakanlar garipserdi bizi;
her yere bıraktığımız o esrarengiz izi..
sen sümüğüydün bu aşkın; hıçkırıklı ağlayışıyla gecelerde uykudan kalkan
bense bok böceğiydim; kalbine hüzün verip kendi sarayını yıkan...
Kayıt Tarihi : 14.2.2014 09:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!