Şubat Şiiri - Ammar Yıldız

her şeye laf yetiştiren bir dilim var,
her boku en ince ayrıntısına kadar düşünen bir beynim var,
kan pompalamak dışında her şeyi yapan bir kalbim var,
nefes alsa yetecek bir burnum var,
boyumdan büyük işlerim var da bir şu şubata şiir yazacak cesaretim yok.
etnik kimliğimi kaybedeli kaç yüzyıl oldu bilmiyorum
şuursuzca savruluyorum zamanın içinde iki ileri sıfır geri
geri dönüş yok malum, hiç bir zaman da olmadı zaten
ahhh..
ne çok isterdim seni bir kaç beden geç bulabilmeyi
ya da hiç bulamamayı..
seni bulduğum gün kendimi kaybettim
hiçliğin gölgesinde sabahladım yarı ömrüm boyunca
sahi ortalama ne kadar ki bir ömür?
elimizde olsa biz seçer miydik ne kadar yaşayacağımızı, ne kadar seveceğimizi?
kelebek mi olurduk yoksa midye mi?
sen.
bana yeniden şarkılar söyleten kadın.
o kadar güzel gülüyordun ki gülüşünü bir kelebek görse bir kaç gün daha yaşayabilirdi
ya da ben görsem,
seni bir kaç yüzyıl daha sevebilirdim
tabi sen gitmeseydin, hikayemiz yarım kalmasaydı
hayır kızgın değilim sadece böyle olması zoruma gidiyor
gittiğin gün odamdaki kırık kum saatini denize attım
günleri takip etmiyorum artık.
ayları da.
yılları da.
senden sonra takip etmeyi bıraktım ben
zamanı akışına bıraktım ben
sensiz bir çöldüm, kuraktım ben
sen bir vahaydın ve sana uzaktım ben