Sumru Karabaş Şiirleri - Şair Sumru Karabaş

Yokmuşsun gibi yapıyorum…
Oysa buradasın,
Unutmaya çalıştığım sırada….

Yaşanmamış var sayıyorum…
Oysa yaşandı,

Şarkılar dinliyorum her gün
Türküler var dilimden düşmeyen
Dillendiremediğim duygularımı
Dile getiren,
Ben onlarla gülüp, onlarla ağlıyorum...

Çırpınıyor yüreğim,
Kayaları aşındıran dalgalar gibi,
Sevginin kafesinde
Bir martı uçar
Ruhumun sisini yara yara
Haber beklerken ben, kimsesizlikten

Zamanın yaşlandıramadığı
Bir duygularım kaldı bende,
Yılların bana armağanı
Çizgiler oldu, yüzümde.

Çaresiz olacakları beklemekten,

Ellerim...Düşse de ellerim,
Soğuk, hissiz ellerin üstüne
Ruhum kocaman dalgalar gibi
Vurup kaya diplerine
Parçalanır, ayrılır gece
İner yeryüzüne perde perde

Her biten şey gibi
Bu da bitecekti,
Bitecekti de bunca kolay olmayacak gibiydi
Efkarlar bunca çabuk dağılmaz diyeydi
Ardından yastıklara mıhladığım gözyaşlarım
Umutsuzluk çöreklenmişti içime ya

Bir sen varsın;
Beni
Üstünde dolaştığım
Topraklara bağlayan.
Soluduğum havaya
Soluğunun karışmasıdır

Bu gece de
Özlemleri yatırıp koynuma
Sabaha dek hasret büyüteceğim…
Nefesini dolayıp boynuma
En çok gülüşünü özleyeceğim…

Öğle güneşi şimdi yeşertir
goncaları, kim bilir hangi bahçelerde...?
Bu sıcak aydınlığı kucaklayıp
Avuçlarında ince beli bardağın,
Mavi bir umman karşısında
çay tadında demlenmek var....

Virgülüne dahi değemeden
Daha hayatın,
Tükenmek istemiyorum.
Nüfuzlu nefesleri ensemde
Tüylerim ürpermemeli hissetikçe.
Bu diyarlarda,