Sumru Karabaş Şiirleri - Şair Sumru Karabaş

Uzun uzun söylev yazacak değil
olanlara, olmuşlara ellerim
Ama ağitlarda gönlüm...
Bükülmez;
demir bilekler, eğe eğe...
Fidanlar bir bir ezilse de...

Bir başınasın hayatta
Unutma,
Hep bir başına..!

Yalnızlığı
Seçtiysen eğer baştan

Bırak, dolaşsın saçlarım rüzgarda
Sen onları hiç okşamadın,
Çözülürler bir bir aşık olunca...

Bırak, titresin ellerim sonbaharda
Sen onları hiç tutmadın,

Bu güne kadar,
Varolduğum Hamura ektiğim
Hiç bir tohum yeşermedi.
Yeni günle doğacak umutları beklerken;
Hep sabah güneşi ile kavrulmuş ekinlerle karşılaştım.
Ellerimle büyütüp, solarken dirilttiğim çiçeğimi

Düşe kalka büyüdüğümü sanmıştım
Hala içimde çocuk sevinçlerim var
Hala umtalarım oyuncak
Elimden alınınca içim yanarak ağlayasım var

Yürüdükçe yıllarda yorulurum sanmıştım

Issızlığın ortasında
Yüreğim, bir ada.
Ara sıra kamçılanır,
Şahlanır insanlığım;
Saçlarımda bir tutam alev
Bir bu, bir şu düşünceye

Bir ruhum var, elimde kalan
Bir sen,
Bir de yalancı sevdan.

Sevdan mıdır
Yoksa

Aşk;
Bu olsa gerek....
Aklımda sen, bastığım yer yabancı.
Düşümde sen, yattığım yer bile
Yabancılaşır bazen...

Elveda
Demekse, içindeki sevince
Yaşamak;
Ben
Yaşamı size armağan bıraktım
Bende makbul

Böyle olur dostum,
Yalnızlık, gecelerde büyür
Çaresizlik sarıverir havayı
Karanlık kavuşmaz bir türlü
Kavuşamaz, özlediği sabahlara.