Tanırsınız siz beni
Kendi halinde
Ürkek yüzlü
Mangal yürekli
Ama sessiz sakin biri
Bilirsiniz siz beni
Ayrılığın kelimesi ne zormuş
Ayrılık adama ne kormuş
Gidenin ardından boynu bükük bırakır
Gözünde yaşı dindirmemiş
Kavuşmak hayal
Yerlere göklere
Anlatamadım derdimi
Haykırdım duyuramadım sesimi
Dinletemedim derdimi
Yalvardım yakardım
Giderim buradan bu gece
Peşim sıra gelmesen de dönmem
Ağlarım yanarım sanma sakın
Arkama döner bakarım
Gelmen için sana yalvarmam
Birazda sen ağla
Ağla ki öğren acıyı kederi terk edilmeyi
Biraz daha ağla
Ağla ki yeni ufukları gör
Unutma tek değilsin dünyada
Ağla ki gör diğer insanları da
Mevlâ’m
Verdiğin her güne
Yaşattığın her saate saniyeye
Verdiğin mutluluğa acıya
Aldığın tüm sevenlerime
Ve sevemediklerime
Bitsin bu bendeki sen
Gitsin kalbimden
Sevmem seni bir daha
İstemem görmeyi yüzünü
Çık git evimden barkımdan
Sen ve ben
İkimiz mayın tarlasında
Açan iki çiçeğiz
Her ölüme hazır
Hiç ayrılmayacakmışçasına seven
İki gülüz biz
Bazen isyan eder yüreğim
Kırıklığına ve hançer yaralarına
Ve tuz basanlara isyan eder
Biçare açıldıkça açılır yaralar
Kırıldıkça tuz buz olur
Zaman sarmaz
İyi ki varsın demiştim ya sana
Seni seviyorum demiştik birbirimize
Yalan olmuş bak her şey gibi
Rüyaymış düşmüş hayal bizimki
Kaybettik bak sonunda yitirdik
Sevmenin büyüsünü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!