Süleyman Altunbaş Şiirleri - Şair Süley ...

Yokum Sende…
artık,
pencereden sızan hüznün rengi mor ve tonlarında
denizin mavisine lâcivert düştü
ruhumun sonsuzluğuna da korkular bulaştı
ağırlığınca kelimeler yuvarlandı kalemimden

kalabalıkların karanlığında ki ışık onu çağırıyor…
karanlıkları var;
eğimin olduğu yere akan nehirler gibi…
gizemli bir yaz akşamında şiirlerinde üşüyen adamın
yüreğinden şunlar geçiyor:
bütün akşamları silip,kendime yeni bir akşam alacağım

sevda solgunu yüreğim yine Sensizliği karşılıyor bu saatte
uzun süre olduğu gibi
soğuk umutlarım üşütüyor düşlerimi
çocuksu hüzünlerime gömülüyor kimsesizliğim
bendeki bana ağlıyor hiçliğim
dönülmez tövbelerim tek sığınağım

bir tohum çatlayacak
binler hayat yeşerecek
sürgün verecek ölü yanından;
çiçek çiçek
dal dal
sevda sevda

Sokak lâmbasının karanlık ışığında arıyorum
avucumdaki yağmur böceğinin gülüşünü
uçuk mavilerin dans ettiği duvardaki gölgemde…
hülyalarım kızıl bir duman gibi döne döne terk ediyor bedenimi
çözülüyorummmm
en derin yanım

***sevda öğretiyor yüreğe;
beklemenin ve acı çekmenin
yanmanın ve özlemenin,
hissetmenin ve arzulamanın,
vuslatın ne kadar kopkoyu,
ne kadar derin bir lâcivert olduğunu…

###___


###___

yürüyorum mavi bir gülüşe…

###___


siyahî gece aldı kollarına gündüzü

Genç adam balkonda

###___

kelebeğim,
gün gene yüzünü dönmeye başladı geceye..
gene hasretim..
gene özlem doluyum sana...

###___



âşıkların vedâlarına tanıklık eder hep tarih...
hiç kavuşanlardan bahsetmez nedense..?