Suların kitabından...dönüşüm

Unutmuşsun.

Ve başka bir hikayedesin.

Eriyen izlerindeyim hala geçmişin

Niye hala?

Bir türlü geçemediğim koca bir duvar.

Şu hikâyenin başlangıcında yazılı olan;

Her uyandığımda üzerime boca edilen...

Buza dönüşen sular…

Hatırla biraz?

Bir gün daha başlardı umutla

Kırılgan ve hoş kokulu bir birşeyler doluşurdu,

Islanmış yanaklarına,

Hani suların kitabını başlatan ilk damla kadar sıcak

Ve son merhaba kadar hafif

Başımı kaldırıp bakınca

Yeşilce bir hüzün ve birazda ıssız bir bakış görürdüm

Ay değen kaçışlarında

Ya da

Dans ederdi sessizce

Söze dönüşen sular…

Başka bir sabah

İğdeler arasında gezinir gibiydik

Sukut içinde bir huzura varırdım sen olunca

Sen olunca ne erek ne istek

Senden başka bir gaye kalmazdı yol boyunca

Seyri doyumsuz zirveye ulaşırdık

İçimizden hızla birşeyler kopardı.

Düş ile gerçek arasında kalan,

Öze dönüşen sular…

Yanımda olduğunda başka bir coşku katıyordun,

Gördüğüm her şeye.

Uzak olduğunda sesin.

Her ne duysam

hep senden haber sanıyordum.

Hani kokusuz derlerdi ya

Oysa hep sen kokuyordu

Yağmura dönüşen sular…

Mecnun suskundu ve çöle yürümüştü

Heybesi, kirli hırkası ve keskin sözlerini hatırlarım

Su yakın ama dudakları çatlayan bir deliydim

Kifayetsiz bir şahın kızı gibi geldin bana

Bense kaybolmuş bir yolcu.

Önümde hilkatin büyüsü

Aşkım ki boynumda yular.

Bir kadın suretinden sıyrılmaya çalışan.

Sonsuz derinliğe dönüşen sular.