Akşam Şiiri - Bünyamin Efe

Pervazın hemen altında kumruların olduğu yerde
Şimdi gül sarkar, mayıs sonunda çalılarda bülbüller sarhoş olur
Rebabın sesini dinlemeye gelen misafirinim
Akşam

Güneş üzerinden emerek yalnızlığını
Çekip gittiği tepeden beni gönderdi
Benim akranım, servi revanım, akşam
Alacası mavisi akşamın kızıl kanatlısı aramızda dolaşan
Gözlerinin buğusunu gördüm dün kalabalıkta
Elimden düşen inciler savruldu
Yakalasam zümrüdü ankayı bir aralıkta
Hiç bu kadar ellerim titrer miydi?
Akşam

Yıldız yanar
Yüreğim yanar
Koca konağı içinde sen akşam karanfil saç fincanıma
Allı pullu ipeklerinle gözlerini tüllerden arındır da çıkıver
Yaklaş yaklaş bir yelkovan kadar sabırsız giden sesim çıkmadan
Serin geceye başlamadan
Duralım ve dinleyelim biz değil, içimizdekiler konuşsun
Akşam