Ne senden usandım ne bahçe bağdan
İsmini andıkça yanar gibiyim
Mevsimler değişti gönül çağımdan
Aktıkça durulmaz sular gibiyim
Açıldı dört yana boy saldı dalım
Yoruldum ben artık kalmadı halım
Bıraksan yakamı be hey be zalim
Yolcuya su veren pınar gibiyim
Göklerden semaya yıldızdan ay'a
Ürkek bir ceylanım bazen sert kaya
İçimde büyüyen o aşkın var ya
Boy salıp büyüyen çınar gibiyim
Boğuk bir nefesten titriyor sesim
Bir tek anın kaldı yırtık bir resmin
Kul eyler Âlim’i aşkın hevesin
Yanardağ misali yanar gibiyim
29.12.2002 PAZAR
Bekir AlimKayıt Tarihi : 18.6.2007 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!