Amansız tutkuları yakıyorum,
Yine bu gece…
Sigaramın dumanı alıyor,
Puslu gözlerimi…
Belki sabah olmakta,
Zayi olmuş kentlerde.
Bense boş bir duvara,
Kaptırıyorum bakışımı…
Yüzüm tutuklu kalıyor,
Suskun pencerelerde.
Karanlığa düşüyor,
Yetim köşemin hıçkırıkları…
Bir oda içinde,
Binlerce yalnızlık buluyorum.
Sessizliğe gömülüyor,
Bir hayalin ağlayışları…
Eski bilindik bir rüyada,
Usulca kayboluyorum.
Yağmurlarla bir düşüyor,
Sükûtun gözyaşları.
Bazen bir kapı gıcırtısı bile,
Özlenebiliyormuş;
Derince bir sessizlik,
Alıp götürünce yüzleri…
Bir başına kaldığın vakitler,
Sözler yere düşüyormuş…
Meğer ne çabuk yitiriyormuş,
Zaman gülüşleri…
Suskunluk değdiğinde dile,
Geceler yanıyormuş.
Bomboş bir odada,
Duyuluyor acıların yankıları…
Acıları besliyorum şimdi,
Okuduğum satırlarda.
Usul usul kanatıyorum bugün,
Dünkü yaraları…
Ne bir fısıltı,
Ne bir esinti düşüyor buralara…
Sinsice süzülüyor kirpiğimden,
Sükûtun gözyaşları.
Kayıt Tarihi : 20.9.2008 02:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
