Çoraklaşan yüreğinin rengi vurmuştu bal rengi gözlerine.
Gençliğinin buhranı düşmüştü bembeyaz saçlarına.
Hicran ve hasretin gözyaşları silmişti yetimin tebessümünü.
Kızım demek için can atan dilim yıkılmıştı acının gerçek manzarasında
Dehşete düşürmüştü duyduklarım vicdanımı,
Özrü olmayacak bir hatanın yıkılımı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta