SÜKÛT, ASALETİMDİR
Bakmayasın suskunluğuma sakın
Unutma ki; sükût, asaletimdir.
Damla damla doldum, taşmamsa yakın
Unutma ki; sükût, asaletimdir
Omuzlarımda büyüklü küçüklü;
Üst üste binmiş, sıra dağlar yüklü.
Ezilip geçer ömrüm ekli püklü
Unutma ki; sükût, asaletimdir.
Bilsem de gerçeği harfi harfine
Söz söylemem hiç dikine, dikine
Kardeşlerim düşerken birbirine
Unutma ki; sükût, asaletimdir.
Tüttürürken dumanı fosur fosur
Bakıp ta insanda aramam kusur
Gerçekte nefsini yenendir cesur
Unutma ki; sükût, asaletimdir.
Halil, ayırt et kim iyi, kim kötü
Konuşana bak… Düpedüz böğürtü
Çıkarma aklından emdiğin sütü
Unutma ki; sükût, asaletimdir.
26.02.2014
Halil ManuşKayıt Tarihi : 26.2.2014 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!