Sükût Şiiri - Alper Kököz

Tam çivisi çıkmıştı ki yüreğimin sen geldin..
Hiç olmadığı kadar beklemiyordum,
belkide heyecanımı yitirdim
Sokak çocuğunun zifiri karanlıkta yürümesi gibiydi sevmelerim,
görmüyor, hissetmiyor, bilmiyordum.
Sokak lambalarının kaldırımlara düşürdüğü hayat gibi sen düştün yüreğime.
Karanlıktan kör olan gözlerim bebeklerini düşürdü kaderime.
Alın yazımdı ayakta tutan bedenimi.
İsyan edecekken şerefine..
GELEBİLDİN.!
Tüm yollar kesişti artık biliyorum.
Nur topu gibi yeşermişti ellerin çehremde.
Bakamıyordum gözlerine ziyadesiyle.
Koyverdim kendimi hırçın bir atın doğaya şahlanışı gibi.
SEN oldum geçtim kendimden.
Sessizce gittim kaderimden..!