Suküt Şiiri - Mervenur Şenocak

Başka… başkaydı başkaydık..
Olmazdı olamazdık..
Güneşin renginde akşamın seyrinde
Tenine değen ılık bir rüzgar sayardı sayardı da
Beni var saymazdı…
Yakınken var olamazdı olmamalıydı..
Çığlıkları bilse de, bilse de en güzel en hatırı
Sayılır cümleleri sıralayamazdı…
Ona ne olmuştu da böyle bitkindi..
Doğruldu gülümsedi ama yine bir şey söylemedi söyleyemezdi..,
Kalbi yaşlanmıştı atışları eskisi gibi değildi
Eskisi gibi bakmıyordu bakamazdı..
Peki neydi? Ona ne olmuştu..
Mutluydu gözleri doldu..
Elini hafifçe kaldırdı ben dedi,
Evet sen dedim sustu susmalıydı..
Ağlamadı ağlayamadı biliyorum ama
Dedi söyleyemem söylememeliyim
Hiç başlamamalıyım başlamayacaktım..
Ben hırçınca silkeledim onu omuzlarından
Güçlü bir külhan gibi ne oldu artık konuş..
Tam başladı anlatacaktı sus dedim anlatmamalısın..
Konuşmamalıyız bitti.
Gece seyrini suküta bıraktı o sandelyesinde bir damla gözyaşı kaldı.
Gitti bir daha dönmeyecekti dönmemeliydi..
İşte orda başladı bir daha bozulamazdı.
Sus ve sukut et.
Zamana aşıktır sabrım maşuka yar olamadı baharım…
Bitti ve bitmeliydi.