Sabır benim ekmeğim, suyum hatta nefesim.
Sabredip susuyorum, yoksa çıkardı sesim.
“Sen” derdim, “sen ki zalim, yetmedi mi ettiğin;
Sever gibi yanaşıp, söver gibi gittiğin? ”
Ve derdim ki “kalbinin dili var lâkin yalan;
Yalan ne söylediysen ve ne yazdıysan yalan! ”
Susuyor, susuyorum. Sükût bütün servetim.
Ettiğim iki çift söz; bu da benim gafletim.
Kayıt Tarihi : 28.6.2018 03:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!