Sözlerimin sükûtunun vakti gelmişse
Ve yağan yağmursa ince ama kararlı
Bu koca şehrin sokaklarıysa ıslanan
Lambaları aydınlatmıyorsa kaldırımları
Bir meçhul rüzgarsa kaldırımları yalayan
Bir kadının topuk sesleriyse boş duvarlara çarpan
Ve bir kadın susturmaya çalışıyorsa çocuklarını
Ağaçların hışırtıları yağmur sesine karışıyorsa
Paçaları ıslatan yağmur, ruhlara dokunmuyorsa
Yağan yağmur değil de İstanbul’un gözyaşlarıysa
Vakti gelmiştir çoktan benim de ağlamamın
Vakti geçti belki de şiirleri bir kadına adamanın
Ceketlerinden kan damlayan adamlar tutmuşsa köşe başlarını
İntihar sessizliğinde dönüyorsa karanlık çarklar
Leş dolu lağımlardan daha bulanıksa dimağlar
Son umutları da sülük gibi sömürüyorsa beyaz yalanlar
Vakti gelmiştir çoktan ceketimi çıkarmamın
Vakti geçti belki de gençliği bir kadına adamanın
Sözlerimin sükûtunun vakti gelmiştir
Ve vakti gelmiştir umut kuşanmanın…
Meftuni
Kayıt Tarihi : 4.5.2006 03:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!