Bismillah diyerek her sabah erken,
Sahiden her şafak nasıl giderdin…
Karanlık yollarda yalnız giderken,
Dudağında ıslık, türkü söylerdin…
Et basmış gözünü sakınmaz hem de,
Gözü pek çalışır durmak bilmezdin…
Ömrünü geçirdin hayda hangemde,
Severdin bizleri kırmak bilmezdin…
Omzunda tırpanın, elinde masat
Koltuğunda birkaç arpa ekmeği,
Alnının teriydi, biçtiğin hasat,
O yüzden olmuştun kendinin beği…
Sırtında bir şele ot yığınıyla,
Akşama huzurla eve dönerdin..
Yüzünün çatlağı ve yanığıyla,
Yine şükür eder; niyaz ederdin…
Kayıt Tarihi : 19.1.2009 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şele: Sırtta götürülebilecek kadar yapılmış yük, denk. Şelelemek, Şelelenmek, Şeleli, Şele-şele, Ayrıca ' Ya Lele şeleyi ya şele leleyi götürür', diye deyimde vardır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!