Şükrü Topallar Şiirleri - Şair Şükrü Top ...

İki ihtiyar insan,
Daracık bir sokakta,
Birden karşılaşmıştık;
Göz göze geldik o an.

Ayrı kaldığımızdan;

Bahar gelir, bülbül öter gülşende.
Güzeller ellerde en güzel güller.
Yüzleri gülüyor, gönülleri şen.
Nasıl şen olmasın her şey çok güzel.

Bülbüller ötüşür aşk makamından.

Birlikte çekilen resimlerini,
Ona verdiklerin hediyeleri,
Yazdıkların özel şiirlerini,
Çöpe atmış, sende atıver gitsin.

Unutamadığı hafızasından,

Gülüversen, güller açsın yüzüne,
Geliversen, eller dalsın seyrine,
Gülsen güzel, sevsen beni kalbinle,
Sen benimsin ben seninim kime ne

Bu güzellik, bu sevgin hiç bitmesin

Ayet diyor ki; '' Külli nefsin zaikatül mevt ''
'' Yaşayan her bir canlı tadacaktır ölümü ''
En son nefesi verip, ölür; oluruz mevta.
Baki kalan kubbede, biz faniyiz, ölümlü.

Hiç ölmeyecek gibi yaşa bu dünya için.

Yalnızlık duygusu nasıl bir duygu
Çekip yaşanmadan anlaşılmaz bu
Yalnızlığı çekmek, yaşamak gerek
Yalnızlık; yalnız olmak değil gerçek

Türlü, çeşit yaşanıyor yalnızlık

Sana olan sevgime dost, düşman şahit ama,
Şu koskoca dünya da bir tek sen inanmadın.
Böyle gelmiştir diye, böyle gidecek sanma,
Bu sevdanın hesabı henüz tam kapanmadı.

Sevda denilen duygu; kutsaldır, saygı gerek.

Çaldım gönül kapını ses vermiyor, demek boş.
Bir gönül de bende var yıllardır içi bomboş.

Yakışmıyor gönüle içinin boş olması,
Her gönülün hakkıdır sevgi ile dolması.

Dön de bir bak maziye; neler neler yaşadık,
Kimi zaman kederli, kimi zaman neşeli,
Günleri beraberce geçirmeyi başardık,
Mutluluk göz yaşıyla gözlerimiz hep nemli.

Ben senin, sense benim için öncelikliydik.

Esiyor dışar da fırtına, rüzgar.
Gönlüm de kasırga koptu, kopacak.
Kalbim her atışta vücudu sarsar.
Korktum ki; yerinden kalp fırlayacak.

Andıkça seni hep böyle olurum.