Düşer mevsim gazelleri,
Ceylân ürkekliğinde…
Buz gibi akşam!
Kabaran su eylemci,hırçın.
Köpükle gelir atın,
Roldeki kişiliğin atlı süvari
Ağlarken görürseniz beni,
Neden diye sormayın?
Arıyorum kaybolmuş birini…
Tüm çabamla,
Esen deli rüzgarda,
Hırçın yağan yağmurda,
Varmı bir vefa sevgili hani ne getirdin
Nazmı bak bana kıralı nice of dedirtin
Sevgi her sözü çalanı ah küle çevirdin
Hüznü tut dedi çığlığın yarası derinden
Tarifi mümkün müydü sevincimin!
Yağmurun,sesiydi bu …
Koşuyordum ıslanıyordum.
Şarkı söylüyordum,
Eşlik ediyordum …
Yağmurun bestesine:
Yapayalnızım odamda
Yağmur yağıyor İstanbul’a!
Şimşekler çakıyor ruhumda
Ne kadar çabalasamda,
Dinmiyor fırtına!
Gök gürlüyor kulaklarımda,
Son bahar gülleri gibi solgun ve ıslak gözlerle,
Bakardım mavi göklere,
Sonra durup, durup tekrarlardım
Çıkıp gitsem şu yalnızlıktan.
Hiç kimse bilmemeli yerimi,
Çünkü hiç bilmediler değerimi.
Uyan,her zaman vaktinde uyan.
Vaktinde uyanmayanlar
Menzile ulaşamaz hiç bir zaman.
Mevsimlere yüreğinin şarkısıyla koş!
Hayellerini bir,bir topla
uyanırken her sabah...
Üç arkadaştık can yoldaşı
Dostduk kardeşdik
Ellerimiz havada
Merhaba dedik adaya.
O günü yaşadık doya,.doya.
Gök kubbeden maviler dökülüyor,
Hava soğudu
Gölge veren ağacı unuttun,
Büyüdün,büyüdüğünü sandın…
Ananı,babanı unuttun.
Okuttu hece, hece,
Öğretmenlerini unuttun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!