Suçu Var İnsanlığın Şiiri - Kamil Aydemir

şiirin dizeleriyle ince mesaj göndermiştin
demek ki insanlar almamış
karanlık verilirken damarlarından
memleketim güler mi demiştin kamil aydemir
ağlamaya bile hali kalmamış

günlerden cumartesi
istanbul patladı
çığlıklar dünyanın kalbine saplandı
üstüme çöktü gökyüzü

evine emkemle dönemedi
anası babası
kaç çocuğun gözleri camlarda asılı kaldı
istanbul’a kan giydirenlerde mi insandı
senin gibi hüzünlü bitti annette
nice çocuğun öyküsü

istanbul patladı
yırtıldı karaçarşaf
kabuğu çatladı karanlığın
yine göründü
ikiz küleleri yıkan
sıvas’da insan yakan
o canilerin kirli yüzü

ama herksein yok ki görecek gözü

o sokakda oyunda oynayabilirdin o anda
aynı allah değil mi dua ettiğin
annette hiç mi hiç ilgilendirmiyor beni
cumartesigünü babaannenle nere gittiğin
ya da müseviliğin
istanbul olsa da doğum yerin
anandan babandan miras kaldı sana
ırkın dilin ve dinin
beni ilgilendiren insanlığın
yanına yakıştı mı insanlığım

isterim ki dünyalı olsun çocuklar
doğruları kendileri arayıp bulsun
benimde var iki çocuğum
onların ağlayışında gülüşünde seni göreceğim
seni göreceğim
aynaya her bakışımda
u t a n a c a ğ ı m
ve ıslanmasın diye sevdiklerim içime yağacağım
senin yaşamın dalından koparılışında
hiç mi suçu yok
sekiz yaşındaki çocuğa bile kıyacak
canileri arasında saklayan insanların

olsam da hollanda’da
senin parçalara bölünmende
benim suçum var arnette
suçu var insanlığın
üzerine daha kararlı gitmeliydik karanlığın