Suçluymuş kader Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Yalan, söyleyen den daha da fazla
Safça inananı perişan eder.
Bu sinsi sözlere kananlar hızla,
Aldanıp yanılan, bedelin öder.

Nabza şerbet verip uyuşturunca
Yalan sayesinde doyar kazanca.
Umudu kırılan, kapılır hınca.
Hırsına uyunca mahvolur gider.

Bir işe yaramaz pişmanım demen
Her duyduğu söze inanma hemen.
Düşünüp akıl et, olmasın dümen
Dümene gelirsen elalem ne der?

Yalan kötülüğün çıkış noktası,
Çıktığı noktada kurar kumpası.
Palavranın gücü kurnaz yasası,
Yanılıp kalanı bürüyor keder.

Durmuş oğlu ahmak olunca kişi.
Ne hikmetse kırk kez, yanılma işi,
Hep aynı tongaya her an gelişi,
Kendinin suçu yok, suçluymuş kader!.