Suçlu Orada, Görürsün.

Ey gafil ne sağa, ne sola bakıp durursun,
El açıpta halini niye Hak’ tan sual edersin?
Kendin yaptın, kendin ettin, kime sorarsın?
Dönde bir aynaya bak, suçlu orda, görürsün.

Sen seni bilmedin, elindekine kıymet vermedin,
Hep sandın ki var olacak, gidecegini hesap etmedin,
Varlığını hak teraziye koyupta, tartıp ölçüp biçmedin,
Şimdi dön kendi haline bak, suçlu orda, görürsün.

Aynalara bakınca ne yakışıklıyım heybetliyim dedin,
Giyiminle kuşamınla el aleme caka satıp durdun,
Para ben de en zegini benim, havalar atıp durdun,
Kaybedince ahlayıp vahladın, suçlu karşıda, görürsün.

Varlığını, böbürlenip kimseye güç diye kullanma,
Sonra kaybedersen boşuna hiç kimseye huylanma,
Her suale bir cevap arayıpta kendini de aklama,
Bu alemin diğer yanına gidince, suçlu kimmiş, görürsün.

Sen seni kaybetmeden dön kendine gel dostum,
Varlığınla gururlanma kıymetini bil dostum,
İnsan isen Hak’ ka dön el açıp yalvar dostum,
Bu anlar beyhudedir, sonra suçlu kimmiş, görürsun.

Demircan' ım varlığımla gurur duymadım,
Bir canım var hep dostlarla paylaştım,
Yüreğimde hep gül sevğiler besledim,
Bir gün bende gidersem, suçum neyse, görürüm.

Demircan’ ım belki çok günahlar işledim,
Hiç kimsenin hakkına el atıpta çalmadım,
Bir bedenim var Hak’ ka hibe diye sakladım,
Varsa da günahım sen bağışla allahım.
Çoksa da günahım cezamı da görürüm.

MAD. 30,10,2005 - 20,35