Suçlu Şiiri - İsmail Kurudere

Karanlık kovalarken sabahı
sessizlik hükmettiğini,haykırıyor hayata
duyunca bu sesi;
geçmişte buluyorum kendimi
tanımıyor kimse beni buralarda demekki ait değil artık geçmiş bana.
Seyreylerken kendimi,zulmün kalemi açlık yazıyor
yokluğun ise izi sevgiye çıkmakta
Nazım'ın isteği; yani heryerde mutluluğun resmi.
Şimdilerde boğuluyorum birilerin elinde
korkmamak elde değil
merak ediyorum katilimi
çok sonra sahipleniyor suçu geçmiş.
açıyorum gözlerimi ölüme
yakalanmış sabah,
yabancı artık bana dün gece
gündüzler artık bir sana tutsak.