Suça Eğilimli Şiiri - Yaşar Cerit

Orta ikiye giderken,
Bir bisikletim vardı,
Ön teker ve jantı,
Çok eski, çokta küflüydü.
Cami avlusunda,Yeni bir bisandı
Kimindi onu bilmiyorum!
Çocukluk işte.
Ön tekerini hemen çaldım,
Taktım kendi külüstürüme,
Oldumu bisiklet benim.
Kelaynak gibi tek,
Ön teker parlıyor.
Okul dönüşüydü,
Şükrü Cerit,
Eve geldi arkam'dan,
Sorma'dan başladı,
Anlamadığım ilk dayaktı.
Ben çalmadım diyorum,
Anam kurtarırmı diye,
Gözlerine bakıyorum,
Anamda dahil oldu.
Hiç anlam veremediğim,
Bu linç girişimine.
Bizim evin merdiveni,
Çok dikti,
Ama çok dikti o merdiven,
Nasıl atladım, tek hamle de
Yaşım kaç oldu,
Halen inanamıyorum.
Dört gün bilmiyorum,
Belki de beş!
Eve giremedim korkum'dan,
Domates bahçesinde,
Domateslerle hep uyudum.
En ufağımız Musa,
Ekmek arası işte,
Çocukluk haliyle,
Evden yemek getirdi de;
Domates yemekten kurtulurdum.
Şimdi anladım ki,
Çalmamam gerektiğini,
Çok iyi anladım.
Tövbeler olsun,çalmam artık
Gasp ederim ben de,
Cezası onaltı yıl,sekiz ay olsa da.
Bence sanki,
Bu daha delikanlısı.