Öbek öbek akarken,
Öte tarafın hakikatine,
Biz hala özgürlük özlemindeyiz.
Öğrenci olmadan önce
Öğretmen olma hevesiyle
Kendi örgülerimizi,
Öreriz dertsiz başımıza.
Örf adet nedir bilmeyiz.
Büyükleri de, artık, ellerinden öpmeyiz.
Cümle öğenin içinde
Özgün sanıp minik fikrimizi,
Özel övgüler bekleriz.
Öylece...
Önümüzü görmeden
Ökseye yapışıveririz de,
Acı acı öteriz haybeye.
Öd kopmasından
Aklımız uçtuğundan ötürü,
Öç almaya kalkışırız.
Kılıf bulmaksa bize özgüdür.
Rabbimiz!
Örnek bir özelliğimiz yok belli ki..
Ama önümüzü sen aydın et.
Ört görmek istemediklerimizi...
Bize öyle ödüller ver ki...
Ömrümüz dolu dolu geçsin.
Özümüz İslâm’ı seçsin.
Ölümümüz bile...
Hoş görüne hizmet etsin.
10.02.2024
Kayıt Tarihi : 10.2.2024 01:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!