Suç Duyurusu! Şiiri - Haluk Şan Dikmen

Tulumla,şalvarla olmaz benim derdim,
Tırpan’a,balyoza boynum eğiktir ancak…
Toprağın kokusu,örste kıvılcım,
Her biri alın terine dikilen sancak…
Amma velâkin,ne Ben Hur’a,ne de Samson’a,
Korumak düşmez,
İşçiyle çiftçinin hakkını…
Taneyi esirgemişler çağlar boyu,
Çiğnemeden yutarken salkımı…

Emek, dindir…
Emek,vatandır,millettir…
Kutsal aile,
Ahlâk olmadan,
Alın teri,alındaki zillettir!

En çok,
Barış türküsü söyleyenler savaştı…
“Halk! ”diyenler,
Halk’a doruktan baktı…
Atmış yedi milyonun kanı,
Sovyet Baba’nın kucağından aktı!

Kamboçya da yüzü kızaran bir ağaç…
Pembe yanaklarına nispet,
Kafaları budaklarda parçalanan,
Bebeklerin!

Odunun vicdanı sızlarken,
Sürüyle kör,peşi sıra gitti,
Birkaç delinin!

Atatürk’e “Burjuva Kemal! ” diyen sınırsız,hadsiz,
Atatürkçü oldu,
Göstermelik bir şiirle,
Densiz! ..

Zalime mazlum donu biçildi,
Mazluma zalim!
İblis’in masalında bulunur elbet,
Zalime hak verecek,
Üç,beş tane şevki bol,
Bolşevik âlim! ..

Halûk Şan DİKMEN