Kimin ihtiyacı var,
Cep telefonunun tuşlarına,
Tuş olan beyin hücrelerine?
Makineli,Kablolu bir sözlük olmak varken,
Kim bakar,
'Kutadgu Bilig'deki bilgeliğe?
Parmağımızı oynatmasak,
Kılımızı kıpırdatmasak kâr...
Ekrandan bakmak yeter,
Ağaçlara,kuşlara,
Böceklere...
Yorulmaya gerek yok,
Alın terine de...
Kaslara,kemiklere,
Hattâ tüm bedenimize bile...
Merhaba sanal beslenmeye,
Sanal oyuna,spora,
Sanal sevişmeye...
Bizler bu dünyada saydamlaşıp,
Uçuşurken göklerde,
Robotlar savaşsın cephelerde...
Sevgiler de,
Özveriler de sanal nasıl olsa! ..
Hayırlı olsun,
Vatana,millete! ..
Halûk Şan DİKMEN
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 2.3.2008 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Günümüzde özellikle teknoloji,ölçüsüz biçimde kullanılmaktadır.İnsanlar tüketim çılgınlığına itilmiştir.Teknik alandaki moda düşkünlüğü,insanları daha bilgili,daha bilge kılamamaktadır.Günümüzdeki bir kısım,makineli cahilin kafası,örneğin bundan 1200 yıl önce Yusuf Has Hacip'in yazdığı 'Kutadgu Bilig' (Mutluluk Bilgisi) adlı kitaptaki erdemleri anlamaktan çok uzaktır.Bedensel hareketden,oyundan,spordan,doğadan gittikçe uzaklaşılmaktadır.Halbuki bir millet rehavete kapılırsa,vatan için bile bedel ödemekten kaçınır hâle gelir.Bunu sonucu,o milletin veya onun bir boyunun tarihten silinmesidir.Geçmişte örnekleri çoktur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!