Şubat Türkay Şiirleri - Şair Şubat Türkay

Bu şiir biraz fazla acılı..

Türk malı, Anadolu işi..

Bozkırlardan geliyor..

Bir intihar işte ..
Hayatla anlaşmalı bir boşanma...
Hoş çekişmeli yanlarıda var aslında..
Hesaplanmış kötülük fazlasıyla...
Eksik bir aklın tam arkasında...
Kendisinden bağımsız bir zekanın ürünü

Beni biraz sevebilir misin..

Düşmeden elden ayaktan....

Antolojime ekledim, gözlerinin rengini..

Bir aşk daha öldü sessizce..

Geçen pazar defnettik semtin mezarlığına..

Bir şiirin bittiği yerde başladın sen....
Oysa hiç istememiştim.
Ben geldim...
Hayırsızın, kitapsızın.....
Kir pas içinde.....
Hani sokakta oynayan çocuklar gibi....

Hüznün kirpiklerinden döküldüm ben ..

Hüzzam makamında şimdi tüm şarkılar..

Bütün güneşli zamanları çaldın sen .

Aşk bu..

Platonik başlar..

Romantik sürer.

Özür dilerim..

Aşk artık bu evde oturmuyor..

Kirasını ödeyemedi garibim..

Gül yada ağla

Ruhun bir eşi varmış...

İnkar et yada anla..

Aşk için en fazla ne yapabilirsin..

Ne kadar kötü olabilirsin..

Ya da nasıl böyle küçülebilirsin..