Şubat da biliyor
Takvim ve tarihin ucunu bucağını
Kaf dağının bittiği yerden
Köksüz dalsız kurak ağaçlar gibi
Tohumlandığı hayatın mevsimini meyveye durmuş bahardan bozarak
Çiçeklendiysen belli ki kızıl goncasın
Çöreklendiysen sarnıçsız bir çöl Dönmekteysen aşk değirmeninde ya yol ya yolcu ya da kuyu
Orası burası teşhir ve teneşir malı sermiş satmakta dünyaya
Her tezgahta satılmaya gönüllü
Puştluğa hazır
Irzı kırık
Maceradan maceraya tabutunu sürükleyip kefeniyle gezen
Olmaktan ve oldukça ölmekten kendini
Sakınmakla ancak
Mükellef insan
Seyfi Karaca…. Şubat/24
Kayıt Tarihi : 6.2.2024 15:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!