Şubat'ın 6'sı Şiiri - Gülbey Yılmaz

Hani zaman dursun denir ya
Hani geçmesin denir ya
O an işte durmuştu
Şubatın 6 sında vurmuştu

Hem de saat 04.17 yi geçe
Herkes uykudayken bu zelzele
Analara ağlayamadan
Babaları duyamadan

Bacılara sarılamadan
Abilere sığınamadan
Aniden son gelmişti
Sesler bitmişti

Kalemim kara düştü
Elim ayağım sıkıştı
Şanlıurfa,Adana yazacaktım
Diyarbakır’a,Elazığ’a gidecektim

Gaziantep , Malatya kaldı
Kahramanmaraş ,Kilis uykuya daldı
Hatay ,Osmaniye Adıyaman nerde
Türkiye’m düştü acı derde

Daha da yaşanacakken
Gece gündüz olacakken
Ayırdı bizi kader
Kavuşmak mi,belki mahşer

Oysa Amca,dayı olacaktık
Hala ,teyze olacaktık
Belki öğretmen ,doktor ve…
Belkide Herşey olacaktık

Gitmediğimiz yerlere gidecektik
Çok hayalleri yaşatacaktık
Olmadı bu erken veda
Senden ne ses var ne Seda…

Bekle cennette
Geleceğiz elbette
Allah bazen erkenden
Bazen de aniden yanına alır.G.y