Suat Zobu Şiirleri - Şair Suat Zobu

.

Söyleyin o yâre insaf eylesin
Vurup da sinemi yaralamasın
Benim için iyi şeyler söylesin
Gönül hanesinden aralamasın..

O hınzır bakışla bakıp,

Yakma bile bile beni,

Elleri koluna takıp,

Her zaman aklımda, fikrimde sensin,
Sevdiğim, gülyüzlüm, nazlı yârimsin,
Özümde ateşsin, bende bedensin,
Sevdiğim gülyüzlüm nazlı yârimsin,
Sen benim elmamda öbür yarımsın…
.

.


İki “lakin”, bir "zira", birkaç da "Hünkarım",

Ne kadar kolaymış bu Osmanlıca,

baharda açan çiçek
kırlarda uçan arı
yeşeren buğday
tarladaki darı
yerde koşturan böcek

zifiri yoğunluk,

zifiri duygular,

deli sevdalar..

.


Kışlar yaza kaçmış Yerli Köyü’mde,

Coşar Tekke Çayı akışır şimdi…

İşi çok iyiydi kendi mutluydu
Elinde hediye girdi kapıdan..
Evliliği onun için kutluydu..
Hergün güleryüzle çıktı kapıdan..

-
Hasletimiz var derdik bozulmazdı özümüz
Genelinde öyle de yoldan çıkmış genler var
Farkına hiç varmadık kapalıymış gözümüz
Anladık gizli duran hin’in oğlu hinler var..
-

Bir dostum uyardı beni
Stres iyi değil imiş..
Her hastalığın nedeni
Stres iyi değil imiş..
-
Mutluluktan ölüyorum..