Şu Yalan Dünyadan Ayrılacağım

Anladım ki bu dünyadan fayda yok
Bu yüzden ben fazla durmayacağım
Gönlümün hayata şükranı da yok
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Belki akşam üstü güneş batarken
Belki de insanlar gece yatarken
Bu koca zindandan firar ederken
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Hayat saçlarımı tel tel yolunca
Yüzüme can veren renk kaybolunca
Can evimin çiçekleri solunca
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Ömrümün noktası konulduğunda
Sebepler kapımdan kovulduğunda
İyi niyetlerim son bulduğunda
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Sigaram ucunda duman tüterken
İsyanım kolumdan tutup çekerken
Gönlüme dünyalık nefret ekerken
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Dün gibi isyanım dilimde yine
Öyle hasretim ki mutlu bir güne
Bu sene olmazsa gelecek sene
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Feryadım sonsuza karıştığında
Hüsranım kederle yarıştığında
Ruhum, eceliyle barıştığında
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Bahtımın kedere döndüğü yerde
Alemin halimi gördüğü yerde
Bütün umudumun söndüğü yerde
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Dostlarım bendeki derde gülerken
Gözümde parlayan ışık sönerken
İlkbahar mevsimi kışa dönerken
Şu yalan dünyadan ayrılacağım

Mustafa çaresiz görüldüğü gün
Üstüme topraklar örtüldüğü gün
Bedenim sessizce gömüldüğü gün
Şu yalan dünyadan ayrılacağım...