Sultanım Şiiri - Mustafa Barutçu

Sensiz iki kelam düşmüyor dile
Kalem, kalbe yetişmiyor sultanım
Rüzgarlar kokunu getirse bile
Seni bana getirmiyor sultanım

Gözler, yaşlarını döküp de inler
Anlatsam derdimi, söyle kim dinler?
Upuzun geceler, bitmeyen günler
Seni bana getirmiyor sultanım

Tükendi, kalmadı gözümün feri
Yıkıldı umudum gitti her biri
Ettiğim duanın milyonda biri
Seni bana getirmiyor sultanım

Harcanıp gitti mi yani emekler?
Mazi hafızamda dün gibi bekler
Ardından tuttuğum onca dilekler
Seni bana getirmiyor sultanım

Bir yanda bu sevdanın ebediyet uykusu
Bir yanda seni son kez görememe korkusu
Uğrunda can verirken içtiğim bir damla su
Seni bana, getirmiyor sultanım...