Şu Dünyada Mekansızım Sözcük Alemine Sığ ...

Deftere mürekkep diye düştüm
Kalemle ten arasındaki alemde öldüm öldüm…

Dilim tutulur kalem ele değince
Ellerimden akar sesim
Bas bas bağırırım incecik kağıdın üzerinde

Dilim susar ellerimde feryatlar
Ellerimde can verdi sonsuzlar
Demir alır tüm umutlar
Devrilir birer birer tüm sütunlar

Gelde sığdır gönlümü iki kelimeye
Lakin gönlüm nasıl sığar bilmem şu daracık harflere
Güneşe sığmadı, dünyaya, yedi kat göğe cihana sığmadı da
Şu iki kelimeye nasıl sığar bilmem

Gönül inler durur satırların arasında
Okşanmak ister bakan gözlerde
Fakat kaç kişi alır beni gözlerden içeri
Hiç bilmem

Biraz Şems’e benzerim biraz Mevlana’ya
Aşık olur hürriyetimi feda ederim
Bu kalem, söz kızgın demire benzer
Narıyla yakar sayfaları
İncecik bir saç teli, kılıç gibi keser beni

Bir deryadır mürekkep
Sarhoş olur, naralarda dile gelirim
Kağıt gibi içerim sözleri
Kağıttan gemilerim barınır bağrında