Srebrenitsa Unutmayacağız Şiiri - Eyüp B ...

Titrek adımlarla geçtim bu topraklardan,
Srebrenitsa'nın acı yükü sırtımda.
Bir zamanlar güvenli eman yurduydu koca balkan,
Şimdi kan ve gözyaşıyla kaplıdır evlad-ı fatihan .

Bir zamanlar sükûnet dolu bir belde-i tayyibeydi,
Srebrenitsa adıyla anılırdı dünya tarafından.
Ama karanlık bir gölge çöktü üzerine,
Bir soykırımın zifiri karanlık perdesi indi Srebrenitsa'ya.

1995 yazında, 11 Temmuz'da,
Sırp güçleri çöktü kasabanın üstüne.
Bir 'güvenli bölge' diye ilan edilmişti burası,
Ama neye yarardı o kâğıt üzerindeki sözler?

Erkekler, kadınlar, çocuklar toplandı,
Karanlık toplama kamplarına sürüklendiler.
Analar ayrı düştü yavrularından,
Babalar sonsuz bir karanlığa gömüldü.

Srebrenitsa, bir ateş topuna döndü,
Yanıp kül oldu umutlar, sevdalar.
Gökyüzü kan kırmızısı oldu,
Yas tutan güneş bile ağladı.

Toplama kamplarına sürüldü insanlar,
Kalpleri kırık, umutları tükenmişçesine.
Birbirine sarılan ailelerin çığlıkları,
Yırtıldı gökyüzünde bin bir parçaya.

Toplu mezarlar çığlık attı,
Binlerce kalp koparıldı yerinden.
Yürekler paramparça oldu,
Srebrenitsa'nın acısı göklere yükseldi.

Bu bir soykırımın hikâyesi,
İnsanlığın yüz karası, vicdan sızlatan bir gerçek.
Srebrenitsa'nın acısı kalbimizde yaşayacak,
Ve adalet için savaşmaya devam edeceğiz.

Unutmayacağız, Srebrenitsa,
Gözyaşlarınla hatırlanacaksın her zaman.
Umut dolu yarınlar için,
Bir daha asla diyeceğiz kahramanca.

Srebrenitsa Katliamı, bir soykırımın adıdır,
Masumların haykırışları yankılanır hala.
Cesetlerin toplu mezarlardan çıktığı anı,
Unutmamak, tarihimize bir yemin olsun bize.