Sözüm Söz Şiiri - Hüseyin Özdemir 2

Sözüm söz
Tek başıma yetiştireceğim çiçekleri,
Kimseye emanet etmeyeceğim.
Olur da bir gün
Tek ve tenha düştüğüm acılar çölüne
Yağmurlar uğrarsa
Yerini serin bir huzura bırakırsa
Sözüm söz
Kimseyi haberdar etmeyeceğim.
Çünkü insan
Mahveder huzuru da çiçekleri de...

Bir zamanlar
Yoktu gözlerimde
Uzun uzun dalıp dalıp gitmeler...
Huzurum, yaşama sevincim gırla giderdi.
Duygusuz insanlara yenildim, sonra...
Yüreğime ağır geldi yaşamak;
Gözlerimin uzaklara dalışından fark etim
İnsanın her şeyi mahvettiğini...

Bir zamanlar
Kumrular yuva kurardı, kalbimde...
Yaşama sevincimi öldürdü,
Kanlı baykuşlar...
Yorgun bir kuş gibiyim, şimdi.
Kalbimin yorgunluğunu
Hissettiğim gün anladım:
Bir gün kalbimin yorgunluğu geçerse
Kalbim yine kuşların diyarı olursa
Sözüm söz
Kimseyi haberdar etmeyeceğim.
Artık biliyorum,
İnsanlar kuşları da yuvasız bırakır...