Sözde Özne Şiiri - Bahçe Ee

İlahi buyrukların keskin girizgahını
Güdümlü sağım solum da duymamalıyım
Çarpa çarpa yorduğum bakışlar
Aklımı avuçlamış açmamalıyım
Kimliksiz bir çağın figüranıyım
Sahneye ben olup da çıkmamalıyım

Alt üst edilmiş akideler yutkunurken
Dağlıyor inişleri de kusmamalıyım
Tek tek uzuvlarım yüz çevirirken benden
Divane olmuşum da görmemeliyim
Çağlayanlar besleniyor çığlıklarımdan
Bir dönüm noktasındayım susmamalıyım

Hayretler düğümlenmiş
Can sahibinde
Kıyılamayacaklar listesi çoktan karalanmış
Beyaz mürekkebin sihrine yazık olmuş
Düşünlerime serpilmiş ağdalı kelimeler
Hezeyanlar başlayacak buyurmamalıyım

Buhranlarda sarındım sözde hazlarıma
Keyif sargılarımı sakın çıkarmayın
Atar birden dikişleri yamalı hayatımın
Yatalak bir hastayım
Dolu dizgin kendine koşan

Gönül saz oļmuş
Çalanı benden içre eyy yar
Tellerine gerilmiş maşuk
Sözleri hakikate ram olacak
Yoksa hakikat mi söźlere açılacak

Feyza