Soysuz Soyalar Şiiri - Attila Kayan

Düşmüşüm soysuz soyaların eline,
Görgüden yoksun, ardan yoksun,
hayadan yoksun, her şey dolanır diline,
Çıkarı için yapmadığı şaklabanlık yoktur.
Her gelenin Öper orasına burasına
Bulaştırır ağzını yüzünü,
Pislikleri çıkmış diz boyuna

İki günde burunları çıkmış kaf dağına
Hakir görür. yokuşa sürerler garip babaya
Çıkarı olduklarına ısmarlarlar çayı kahveyi
Her tarafları vıcık vıcık yağ kokar
İki günde kendini adamdan sanıyorsun.
Bu dünya yalan, hesap günü yakın biliyorsun

Eline geçen fırsatı kullanma çıkarın için
makamlar mevkiler gelip geçici,
Kalıcı olan insanlık, adamlıktır.
Satın alınmaz oradan, buradan, pazardan
Mayası bozuksa hamurun
İçine altın soksan da değişmez tıyneti

Kayan'iyim Ömrümü verdim ben adamlık uğruna
Sineme açtım yediğim darbeler gül gül oldu
Arkadan konuşanları değil dobra olanları soram
Kim mert kim yiğit ondan sonra karara varam
insanı yaradan Allah'sa takdiri ona bırakam.