Söylesene adam,
tek suçlu ben miyim?
Ben mi fazla inandım,
ben mi düşlerime yenildim,
yoksa sen mi hiç gelmedin
benim kadar içten bir sevdaya?
Bunca kelimeyi
uğruna feda ettim diye
sanki suçmuş gibi dizelerime saklandım.
Her harfim seni büyüttü,
her noktamda senin sessizliğin vardı.
Bile bile mi,
yoksa bilmeden mi
şiirlerime işlendin?
Bir tebessümün umuda dönüştü,
bir suskunluğun acıya.
Sen farkında değildin belki
ama ben her an seni yazıyordum.
Sebebim oldun diyemedim kendime.
Çünkü sebep demek yetmekti,
oysa sen bana hiçbir zaman yetmedin.
Ben yazdıkça çoğaldın,
ben sustukça büyüdün içimde.
Ve sonunda anladım:
ben seni hiç sahip olamadan
çoktan kaybetmiştim.
@dsız..
06 Eylül 2025
Kayıt Tarihi : 6.9.2025 23:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!