Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
derin bir hüznün güçlü imgelerle örüldüğü bu anlatıma teşekkür ederim öncelikle, manzaranın güzelliğinde huzura doyarken gözlerimiz birde bu tarafta bizleri üzen hüzünle şahit olmakta.
son dizedeki soru, ( hüznün nasıl*) belki de en vurucu kısım, hem şairin kendi gördüğü manzaranın, hem de okuyucunun hissettiği hüznün derinliğine dair yüzleşme çağrısı.
şiirin bütününde özlem, yalnızlığın ve bekleyişin damıtıldığı bir hüzün atmosferi.
beni de etkileyen bu manzaraların derinliğine kalbimi bıraktım, insanların harika yaşam yaşamalarına niyet ile.
sevgilerimle, teşekkürler duyarlı yüreğine.
nazik cümleleriniz, zarif yorumunuz için teşekkürlerimi sunuyorum.
bakıp görmeden geçtiğimiz her durum içimizden geçip gidiyor aslında ve idrakın farkına, hafızasından çıkarabilenler fark ediyor, duygularımız ile hareket edip gözümüzle mühürlüyoruz.
hissettiğim mührü yansitabildiysem ne mutlu bana.
bilmukabele saygı ve hürmetler efendim..
Siz de gördüğünüzü hissedebildiniz mi ?sevdiğiniz insanın gözlerinin içine baktığınızda .O üşümüşlüğü,o kimsesizliği,o hüznü,o umutsuzluğu…onunla birlikte yüreğinizde hissedip,ruhunuzun bir mengeneye sıkışıp kaldığını…. Yaşama tutunmaktan vazgeçip,ölüme doğru koştuğunu görmek…zor çok zor…çaresizlik daha da zor…
Onu yaşamak,yalan yaşamın içinde ölüm kadar gerçeğin ta kendisiydi…
Sevgiyle…
hüznün kıyısına yürek otağını kurarak ,yerleşik hayata geçip geri dönen zir olmuştur...bilir görür yutarım...
çaresizlik kuyusuna taş olmama gücünü diliyorum insanlık adına..
kıymetli iç döküm hanenizin kelamlarına sonsuz teşekkürler ederim.
sevgi ve hürmetle...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta