Gözlerinin maviliğinde hangi okyanuslar akıyor?
İçine içine alıyor beni, bu sessiz okyanusların.
Gizemli girdaplarına ne zaman tutsak ettin beni?
Cevabını bilemediğim kaç im var aklımda?
Yarına dair...
Bu hoş işkence ne kadar daha böyle sürer, deli mavi.
Sustum ben, kelimeler bile senden kaçıyor.
Bir bakışınla yanıyor içimdeki sözcükler,
Eriyip gidiyor anlamlar,
Gecenin orta yerinde, sessizliğinle konuşuyorum.
Bir masalın unutulmuş kahramanı gibiyim;
Adımı seninle unuttum, hatırlamak istemem.
Sen hangi rüzgârın unuttuğu kıyısın?
Ben hangi fırtınanın sarhoş pusulası?
Yönsüz bir bekleyişim içindesin,
Gözlerinle başlıyor her hatıram.
Ama varmak yok sana.
Yalnızca kaybolmak var, her defasında biraz daha derin.
Yorgun düşlerimin kıyısında sen varsın hâlâ,
Her uykuda biraz daha silik, biraz daha uzak.
Ama gitmiyorsun da…
Sanki hep oradaymışsın gibi,
Bir rüyanın içinde gizlenmiş,
Ve ben…
Her sabah uyanıp seni unutmaktan korkuyorum,
Ey içimde hep eksik kalan gözleri deli mavi
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 28.5.2024 19:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!