Söyle Beni Anlasın ( Düet )

“Söyle Beni Anlasın”

Kadın:
Ne düşünüyorsun? Bana söyle artık,
Sessizliğinle mıknatıs gibi çekiyor beni.
Her suskunluğun bir yük gibi düşüyor yüreğime,
Biliyorum bir şeyler saklıyorsun, söyle be!

Erkek:
Kelimelerim yetmiyor sana,
Yüreğim dolu ama dudaklarım kilitli.
İçimde fırtınalar kopuyor her an,
Ama sana ulaşamıyorum sessizliğimle.

Kadın:
Bak bana gözlerimin içine,
Sana bakarken her şeyimi veriyorum.
Bana bir işaret ver, bir ipucu,
Kalbin ne diyor, söylesene!

Erkek:
Bazen sana anlatmak isterim,
Ama korkuyorum, yanlış anlaşılırsam diye.
Sevgi dolu yüreğim saklanıyor,
Senin anlayacağından emin olamıyorum.

Kadın:
Anlayacak mısın bir gün? Yoksa hep susacak mısın?
Duygularını gizlemekle neyi kazanıyorsun?
Beni sanki bir yabancı gibi bırakıyorsun,
Oysa yanımda duruyorsun, adın yetiyor bana.

Erkek:
Ben sana yakın olmak istiyorum,
Ama sözcüklerim ağır geliyor, düşüyor boğazımda.
Her kelimem yanlış anlaşılır diye korkuyorum,
Yüreğimle sana dokunamıyorum, hissedemiyorsun belki de.

Kadın:
O zaman bırak kelimeler yetersiz olsun,
Beni hissedebilirsin, bakışlarım yeter.
Ama bana söyle, yüreğin ne diyor bana?
Sana ulaşmak istiyorum, bırakma beni bu bilinmezlikte.

Erkek:
Bakışların bana yol gösteriyor,
Ama yüreğim hâlâ korkuyor açılmaya.
Sevdiğimi bilmeni isterim,
Ama anlatmak kolay değil, inan.

Kadın:
O zaman sessizliğini biraz kır,
Bir adım at bana, göster hislerini.
Bırak korkuların geride kalsın,
Yüreğin ne söylüyorsa duyayım artık.

Erkek:
Senin sabrın olmasa belki de kaybolurdum,
Ama işte buradayım, yavaşça açılıyorum sana.
Her suskunluğum bir adım, her bakışım bir söz,
Söyleyemediğim her şey, gözlerimden sana akar sonunda.