Sosyobiyografik Şiiri - Kağan İşçen

Sessizliğe başından beri sevdalı
Ağaçlar koynuna öğlen güneşini alırken
Ayağının altında oynaşan böceklerle arkadaş...
Irmak sesli bir kır müziği sanıyor çocukluğunu
İşlek kent duraklarında üşümeye alışmamış
Ölmeyi hiç düşünmedi
İlkyazsız duramadı anılarında
Uyumayı düşünmeden uyudu
Sorsanız kendi bile anımsamaz kendi adını
Ama bundan hiç rahatsız olmadı...
Gözlüğü köy kahvelerinde ortak
Yılda bir kez gazete kenarına kışlığını yazarken
Aldı kapağı kırık kalemi
Bodur bir ağaç dalı gibi parmaklarına...
Oğlunu beş yıldır görmedi
Kızı iki çocuk büyütüyor
Bakkaldan ucuz çikolata
Pazardan plastik oyuncaklar aldı
torunlarına
Isimleri öykülerini yok edenlerden olmadı tabii
Öyküsü tüm isimlere uydu ama...