Bir akşamüstü, o park bankında otururken
Sigaranın dumanını üflediğimiz anı hatırlıyorum da
Küller yere düşüyordu, sessizce.
Sen “Bu son olsun,” demiştin,
Ben “Neden?” diye sormamıştım.
Belki de cevabı biliyordum,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta