Sorsana Bana Şiiri - Abdurrahman Kaan Köker

Yalnızca masallarda varolan
Kaf Dağı’nın tepesinde
bir gül olsam,
beni bulur koklar mısın
diye
sorsana bana.

Uçsuz bucaksız
okyanuslarda yolunu
kaybetmiş bir yunus olsam,
açık denizlere çıkarır mısın beni
diye
sorsana bana.

Kuş olsam
mavi gökyüzünde süzülen,
kırılırsa kanadım,
indirir misin beni
diye
sorsana bana.

Koca bir ormanda,
yaşlı bir çınar
olsam
yüz binlerce genç fide veren.
Ve bir gün acımasız bir ateş
düşse, o hayat kokan ormana,
yakıp kül etmek istese
beni ve fidanlarımı,
yağmur olup yağar mısın,
söndürür müsün
o acımasız ateşi
diye
sorsana bana

Sonra Ferhat olsam,
deler misin
benim yerime dağları?
diye,
Leyla olsam susuz çöllerde,
vaha olur
kurtarır mısın beni?
diye
sorsana bana.

Sen sor!
Sor ki sen,
bu mısralardaki
bütün sorulara verilecek
“evet” cevaplarının
bile,
anlatamayacağı
kutlu sevdamı
yine ben
anlatamayayım sana
Ama
sen yine de sorsana bana.