Uyurken düşümden, alamam seni
Gerçek gibi düşten, kaldırın beni
Aşığım ben sana, nerdesin hani
Duyun feryadımı, sormayın dostlar
Gönlüme saplandı, bir aşk hançeri
Kırdın bu kalbimi, dönemem geri
Çalsam da kapını, girmem içeri
Duyun feryadımı, sormayın dostlar
Diyorsun, bu ayrılık bana yetti
Yazdığım satırlar, burada bitti
Geçti aşk çilesi, ezip de geçti
Duyun feryadımı, sormayın dostlar
Yazma Midayet ‘im, bu kadar yeter
Ayrılmak desende, ölümden beter
Çektiğin dertlerin, gün gelir biter
Duyun feryadımı, sormayın dostlar
(0241) Mayıs 1983
Midayet Kara
Kayıt Tarihi : 22.12.2018 11:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!